Overgang van gas naar elektrisch
Omdat we allemaal vroeg of laat te maken krijgen met de overgang naar schone(re) energie, dacht ik dat het misschien wel aardig en leerzaam is om onze ervaringen met het omschakelen van het kookgedeelte te beschrijven.
Gaskookplaat
Wij bezaten een mooie 5-pits gaskookplaat. Dat was al reden voor frustratie, gekoppeld aan een minderwaardigheidscomplex, omdat er in het noorden van ons land een Xantiarijdersgezin in het bezit is van een 6-pitter. En tot overmaat van ramp kreeg de sudderpit problemen met de vonkontsteking, waardoor hij onbruikbaar werd en het nog maar een 4-pitter was. Met een 6-pitter voor de deur is dat wel een grote discrepantie. Pogingen tot reparatie van de gaskookplaat faalden allemaal. Fabrikant ATAG deelde ons mede dat het model na 26 jaar zo verouderd was dat er geen onderdelen meer beschikbaar waren, dus koop maar een nieuwe. Lokale reparateurs haakten ook af als ze hoorden dat er geen onderdelen meer voor waren. Een persoonlijke poging tot reparatie liep vast op een gesloten elektronisch deel. En zonder schema wordt het dan moeilijk repareren.
Nu hoor ik al denken bij de meer elektr(on)isch onderlegde Xantia-rijders, waarom trek je niet gewoon de stekker er uit en koop een doosje “säkerhets tändstickor”. Maar helaas, er zat een elektronische beveiliging op, die bij het wegvallen van de spanning de gastoevoer afsloot.
Keuzestress
Koken op gas heeft, terecht of onterecht, de naam dat het de enige goede manier is om een topmaaltijd te berijden. Samen met koperen pannen is het voor amateur- en topkoks de heilige graal. Maar wij kregen steeds meer bevriende signalen, dat koken op inductie minstens net zo goed en bovendien gemakkelijk is. En natuurlijk willen we allemaal ons steentje bijdragen aan een beter milieu plus dat we binnen afzienbare tijd toch vanhetgasaf moeten. Kort en goed, overschakelen naar mileuvriendelijk inductief koken was een win-win situatie.
Het werd dus een inductiekookplaat. Aangezien ATAG ons goed was bevallen viel de keus op een HI9572SV, een vijf-pitter met boostfunktie.
- Inductiekookplaat 3.jpg (64.4 KiB) Viewed 3028 times
De verdeling van de pitten.
- Inductiekookplaat.jpg (146.45 KiB) Viewed 3028 times
De bediening van de pitten. Op het aanraakscherm heeft elke pit een bedieningsschaal van 1 tot 12, plus een boostfunctie en tevens een timer of kookwekker. Met die boostfunctie moet je oppassen, want als je even niet oplet spuit de melk tegen het plafond.
Driefasenaansluiting
We hebben het gelijk goed gedaan, maar dat betekende wel dat we met onze 11,7 kW nominaal vermogen van de kookplaat, aan de bestaande 35 A hoofdzekering niet meer genoeg hadden. Een driefasenaansluiting was dus nodig. Tot 7 kW voldoen tweefasen nog, maar daarboven moet je echt naar alle drie de fasen. Gelukkig hebben nieuwbouwhuizen van na de zestiger jaren al een driefasenkabel liggen tot aan de hoofdzekering. Onze netbeheerder Stedin was gaarne bereid om voor slechts € 300 in een half uur tijd de enkele hoofdzekering te vervangen voor 3 x 25 A zekeringen. Die prijs is gebaseerd op het eventuele doortrekken van 2 extra aders vanaf de straat, dus inclusief grondwerk, maar de aansluiting heeft een eenheidsprijs en zoals de naam al vermoedt, viel over de prijs niet te onderhandelen.
Een bijkomend voordeel is, dat mocht ik ooit nog tegen een compact AI draaibankje aanlopen, er dan met een lichte verzwaring van de zekeringen al kracht/draaistroom in huis beschikbaar is. En uiteraard kan mettertijd de vurig gewenste Tesla 3, gelijk worden voorzien van een geschikte huisaansluiting ter oplading.
De praktijk van inductiekoken
Na een weekje gewenning is het nu inductiekoken: “himmelhoch jauchzend”. Snel, schoon en voordelig(?). Bij de controle van de pannenverzameling was meer dan de helft niet magnetisch en moest dus vervangen worden. Tegenwoordig is alles wat er te koop is, geschikt voor alle warmtebronnen. De prijzen lopen uiteen van HEMA-kwaliteit tot hemelhoog, dus we hebben maar een middenkwaliteit genomen. Als volledig cafeïnevrije familie mag ik wel elke dag één cappuccino bereiden voor mw Breeze. Daar was gelijk een probleem, want de minimum pandiameter is 120 mm. Het alu espresso-apparaat heeft een doorsnede van 80 en de rvs melkopschuimer van 100 mm. Er zijn z.g. inductie-adapters in de handel, bestaande uit een stalen plaat van b.v. 120 mm diameter, waarop ook niet-magnetische en kleinere pandiameters kunnen worden verwarmd. De adapter wordt verhit door de inductiestroom en geeft dan de warmte af aan de kleinere (alu)pan. Het leek mij dat een paar tientjes voor een plaatje ijzer schromelijk overdreven was, dus ik heb bij de kringloop voor weinig een 120 mm pannetje aangeschaft en daar de bodem uitgeslepen. Werkt perfect.
- Inductiekookplaat 2.jpg (210.91 KiB) Viewed 3028 times
De volgende uitdaging was de melkopschuimer. Voordat ik een tweede adapter maakte, probeerde ik eerst verwarmen zonder aanpassingen. Maar hij was met 100 mm 20 mm kleiner dan de minimum vereiste panmaat. En er was nog een probleem, het materiaal was rvs 18/10, dus niet magnetisch. Toch maar geprobeerd en ziet, dit werkte ook perfect. De automatische pandetectie accepteerde een te kleine pan en ondanks een niet meetbaar magnetisme werd het rvs materiaal toch opgewarmd. Dus niet te snel de gebruiksaanwijzing geloven.
Adri
