www.xantiaforum.nl

De velg heeft een inwendige 6-kant aan de binnenzijde:

Die vorm zie je ook nog duidelijk vanaf de buitenkant waar ook de inbus-kop (14mm) van de wielbout zichtbaar is.

Mogelijk was deze constructie te duur, (men had toen natuurlijk nog geen computergestuurde freesbanken) want vanaf 1965 (dacht ik) kwam er een conventionele 5-gats velg.

Groet Henk

Allemachtig, wat een systeem. Maar die inwendige 6-kant van de velg zal niet verspanend zijn gevormd. Die vorm zal er koud ingeperst zijn, schat ik in. En die alu expansiemoer maakt het wel duur.

Ik zat te denken, bij sportwagens zie je ook vaak een bevestiging met één centrale bout/moer. Zou dat hetzelfde systeem zijn, of heeft Citroën weer wat exotisch verzonnen?

Adri

In een ouwe Olyslager staat dit plaatje: Dat wat jij als alu expansiemoer beschrijft, is bij mijn weten toch wel van een ander materiaal gemaakt

Overigens, mooi te zien hier is die centerpoint-steering, waar we het wel eens over gehad hebben.

Groet,
JW

Ha Olyslager! daar heb ik aan het begin van mijn sleutelcarrière een hoop plezier van gehad, duidelijke tekeningen en duidelijke tekst.
Dat donkergrijze materiaal van de moer lijkt me juist keihard staal, ondanks dat werden ze kennelijk nog wel eens stuk gedraaid, waren als een soort setje leverbaar.
Daarom vind ik het ook best belangrijk het juiste aandraaimoment te gebruiken, die 30 à 40 kg is natuurlijk een heel ruwe schatting, alleen afhankelijk van je eigen gevoel voor gewicht.
Voor zover ik weet zitten sportwagenwielen met de mooie vleugelmoeren a.k.a. gehaktmolens, anders in elkaar, daar heeft de as "splines" en de vleugelmoeren zijn qua schroefdraad li en re verschillend.
Wie er dus op het grandioze idee gekomen is dit zo toe te passen bij Citroën? JMHW! zou me niet verwonderen als ook dit uit de gedachten van Paul Magès ontsproten is.
Moet echt een originele geest geweest zijn met uitspraken als "Alle kenners zeiden dat het niet kon, ik wist dat niet dus ben er toch maar aan begonnen"
Er was ten tijde van Pippi Langkous dus eigenlijk niets nieuws onder de zon: "Ik heb het nog nooit gedaan dus kan ik het"
edit: net even de oorspronkelijke wiki-tekst opgezocht:
"Onder de glasplaat van zijn bureau lag een uitspraak van Marcel Pagnol die daarmee een uitvinder definieerde: 'Iedereen meende dat het onmogelijk was, behalve een idioot die dat niet wist en die het gemaakt heeft'."

Nog een plaatje ervan, uit diezelfde Olyslager Daarop is te zien dat het expanderende stuk deel uitmaakt van de naaf.
Dat was dan een mooi stukje draai- en freeswerk

Groet,
JW

Klopt!
Hier zat ik me net in te verdiepen omdat ik tzt de remankerplaat wil stralen en spuiten, die is dus niet anders te demonteren dan door eerst de hele astap met lagers vanaf de binnenzijde van de draagarm los te maken en dan het hele spul naar buiten te drukken. (ondertussen hopend dat de lagers heel blijven)

Uit de oude doos:
Dezelfde ID19 ten tijde van onze bruiloft in 1982:

Those were the days......

Groet,
JW

Wellicht reden voor een feest volgend jaar met dezelfde auto in de hoofdrol?
Dit was de voorkant van de kaart die de bruiloftsgasten later kregen:

Overigens is de huwelijksreis zonder pech verlopen en hebben we halverwege de eerste eigenaar van de ID nog bezocht.
De beste man was al ver in de tachtig maar nog scherp van geest, hij had inmiddels een Visa, eigenlijk alleen omdat de niet bekrachtigde besturing van de ID een probleem begon te worden.

Maar dat is leuk. Ik heb ook zo'n nostalgisch verkleurd plaatje uit 1979:


De planning was om op de tandem (Burgers b.j. 1937) naar ons dorpsgemeentehuis te fietsen:


maar omdat het regende hebben we toch maar de GSpécial Break (1222 cm3) genomen.
Eigenlijk hoefde dat trouwen voor mij niet zo nodig. Maar we wilden allebei wel kinderen en mw Breeze wilde dat alleen maar als we netjes getrouwd waren. En 9 maanden later was er een zoon.

Maar het haalt natuurlijk niet bij een stoet Citroëns à l'époque, zoals bij Henk.

Adri