Ja, morgenochtend om een uur of 8 ben ik aan de beurt. Ik ga er vanuit dat het goed gaat en ik daarna mijzelf een stukje beter ga voelen.
Ik heb na mijn infarct een jaar of 3 geen noemenswaardige klachten gehad, tot begin september wat eigenlijk al sinds januari dit jaar bleek te zijn geweest... Ik was met regelmaat (eigenlijk bijna continu maar steeds korter dan 24 uur aaneengesloten) aan het boezemfibrilleren. Niet levensbedreigend maar wel verschrikkelijk vermoeiend en hinderlijk. De klachten herkende ik niet als zodanig, ben ook geen medicus.
Begin september bleken de episodes enkele malen langer dan 24 uur te zijn geweest (dag of 3 a 4 aaneengesloten) en werd ik gebeld door de Pacemaker/ICD poli die mijn ICD (en de telemetrie) dagelijks op afstand uitlezen.
Overleg met mijn cardioloog leidde tot direct beginnen met betablokkers en binnen enkele weken de ECV, ging ineens erg snel.
Het boezemfibrilleren zat zonder de blokkers op 230 bpm waarbij de ICD geen onderscheid maakt tussen kamerfibrilleren en boezemfibrilleren en met een harde klap kan ingrijpen als dit zich niet binnen een seconde of 15 hersteld, en dat wil je dus niet. Zeker niet als je bijvoorbeeld auto rijd. De betablokkers houden het hartritme gedempt en diegene die ik nu heb (2e soort) doet dat erg goed, lager hartritme, minder zuurstof en dus sneller kortademig. Niet fijn.
Tot zover even mijn uitleg en zijn jullie op de hoogte van het hele verhaal.
Na dus eerst getsjiptjoent te zijn gaan we voor de reset van mijn ECU.
