Eén van de redenen dat ik ben gestopt was een crash waarbij een 2-zitter plotseling de grond indook. Het gebeurde onder mijn verantwoordelijkheid en ik was als één van de eersten bij het wrak. Mijn eerste reactie was, dat is een dode en een zwaar gewonde. Gelukkig bleek het mee te vallen en waren het 2 gewonden. Maar de oorzaak van het gebeuren is altijd onduidelijk gebleven.
Zelf heb ik ook niet altijd verantwoordelijk gehandeld. Een zoemertje is spectaculair en best leuk om te doen. Het is al jaren officieel verboden en toch gebeurt het. En terugkijkend zijn er behoorlijk wat momenten dat je denkt, dat is toen maar net goed gegaan. Maar even relativeren, zulke momenten zijn er ook genoeg aan te wijzen tijdens deelname aan het wegverkeer.
Het zou jammer zijn als iemand door mijn voorbeelden wordt afgeschrikt om te gaan zweefvliegen, want het is een geweldige sport. De regelgeving is strak en de onderhoudsvereisten zijn dermate hoog dat ik zonder meer in elk zweefvliegtuig zou stappen. Maar het blijft een sport in 3 dimensies, waarbij een fout keihard wordt afgestraft. Je kan niet, zoals bij een voer- of vaartuig, even de handen in de lucht steken en kijken wat je fout hebt gedaan.
Die (doorgeschoten) regelgeving was trouwens een andere reden voor mij om te stoppen, samen met het steeds verder inperken van het beschikbare luchtruim. De grote (en militaire) luchtvaart ziet de kleine luchtvaart niet staan en ze hebben ook veel meer geld en invloed. Oh ja en ik vond me te oud worden, je merkt toch dat reactievermogen en herstellend vermogen minder worden.
Ik zeg dat het niet ongevaarlijk is, subtiel verschil.
Adri